De basis van het rekenen...
Het gebeurt zo vaak... kinderen leren je precies wat ze nodig hebben om tot sprongen in hun leren te komen. Neem nu de twee jonge, 6-jarige dames waarmee ik het voorrecht had te werken de afgelopen dagen. Rekenen valt niet mee voor hen en ze doen hun jaartje over. Eigenlijk had dit niet gemoeten, als de school en het CLB het moederhart gevolgd waren. Mama voelde vorig jaar al aan dat haar twee spruiten nog niet klaar waren voor het eerste leerjaar, maar doorkleuteren werd haar op school afgeraden en niet toegestaan. Het jammere is dat haar buikgevoel al snel waarheid werd en de beide meisjes niet meer mee konden. Ze hebben hun jaar 'uitgezeten' terwijl een speel-leerklas een veel stevigere basis had kunnen leggen. Ach.. dan leggen wij samen nu die basis maar! En aan die basis hebben we gewerkt en met succes.
Ken je de teltest al (nog) die ik in het boek 'Remedial Teaching en Psychomotoriek' beschreven heb? Het rekenonderzoek gebaseerd op Van Erp?
Kort samengevat: Je legt met twee handen, vanuit het midden, tien blokjes neer voor het kind, op zo'n manier dat je geen enkele hint geeft naar telrichting. Dan vraag je het kind om de blokjes te tellen met één hand en daarbij elk blokje aan te raken terwijl het geteld wordt: "één (tik), ...twee (en tik aan), ..."
Je observeert daarbij de volgende dingen:
- hand die gebruikt wordt
- één-één-correspondentie
- kennis van de telrij
- startpunt van het tellen
- telrichting
En wat viel meteen al op? Na een jaar in het eerste leerjaar (groep 3) gezeten te hebben ging het hier op verschillende vlakken nog steeds mis. Geen wonder dat de meisjes nooit vlot over de 10 heen hebben kunnen leren rekenen. Voor mij zo klaar als een klontje, maar daarom is het des te jammer dat deze know-how niet altijd in het onderwijs aanwezig is! Zoveel kinderen die werkboeken en handleidingen moeten volgen, inclusief de opgelegde (lees: niet aan hun aangepaste) timing en omdat het allemaal met 'sprongen' gaat, niet tot leren maar alleen tot overleven kunnen komen. Wat is er toch aan de hand met de lerarenopleidingen dat dit soort psychomotorische basiskennis steeds vaker afgevoerd wordt en dat het belang ervan niet onderkend wordt... of dat met het belang ervan niet wil onderkennen?
Ik wil niets liever dan de know-how die er in de remediëring zit (therapeuten, RT'ers, ervaringsdeskundigen, wat de kinderen zelf ons leren, ...) samenbrengen met wat een leraar weet uit de opleiding en het toepassen van al die handleidingen in de klas. "Wat leert een klasgroep ons?" samenbrengen met "Wat leert het individuele kind in remediering ons?". Vandaar het initiatief 'EXPLORE-team'.
Volg mee en je zal er zelf heel veel van leren...
Oh ja... met wat zijn we dan gestart bij deze twee guitige meiden? De BASIS!
Met het aanleren van de één-één-correspondentie (eigenlijk een kleuterdoel), heen- en terugtellen, verdertellen vanaf een bepaald getal en terugtellen vanaf en tot een bepaald getal, aanwijzen van de getalplaats op een getallenlijn, subitizing (het in één oogopslag leren herkennen van kleine hoeveelheden tot 5... ook een kleuterdoel) en vooral... plezier krijgen in het tellen en getallen!
Resultaat:
Een weekje later konden ze dit al op schematisch-manipuleerbaar niveau en niet meer alleen met concreet materiaal. We gaan nu echt met sprongen vooruit...
