Intussen zijn er al heel wat mensen die het gehoord of gelezen hebben... de bouw van het doorgangshuis is begonnen.
Voor wie nog niet mee is met het verhaal een update tot nu toe:
Ik reis al een aantal jaren één, en de laatste tijd twee keer per jaar naar Haïti, meer bepaald naar Saint Michel de l'Attalay, het dorp waar ook een weeshuis staat dat door Vlamingen gefinancierd wordt. Het is zo dat ik in de loop van de jaren een steeds grotere nood ervaren heb aan begeleiding voor jongeren die op eigen benen komen te staan. Het weeshuis in het dorp is een juweeltje, maar hoe onbezorgd de kinderen daar ook groot kunnen worden, eens komt de dag dat ze volwassen zijn en ze het weeshuis moeten verlaten. Die dreiging is er van overheidswege al meermaals geweest en dat weegt zwaar op de jongeren die nu al 18 jaar geworden zijn. Voor hen wilde ik iets meer zijn dan een sponsor en degene die elke zomer op bezoek kwam, met hen speelde, EHBO-les gaf en tegelijkertijd hun vragen over hun toekomst niet kon beantwoorden.
Tot deze zomer... toen diende zich een tweede probleem aan. Laat het nu net dat probleem zijn dat tegelijkertijd de gemoederen beroerde én kansen leek te creëren!
Willy, een opvoeder, met heel wat pedagogische kwaliteiten, raakte van de ene op de andere dag, zijn werk kwijt. Als iets moeilijk te vinden is in Haïti is het betaald werk! Maar je hebt het wel nodig voor je dagelijkse brood, de huur enzovoort. Ik ken hem al een tijdje... ik had hem zelf voorgesteld als opvoeder, de job die hij nu, ineens, omdat meningen veranderen, kwijt was. Hij had al heel wat opdrachten voor mij tot een goed einde gebracht en had zelf een mooi stuk grond gekocht in het dorp, vlak tegenover het weeshuis waar ik toen verbleef. Alleen kon hij nu onmogelijk een huis bouwen, zo zonder job en zonder inkomen, maar als we krachten zouden bundelen moest het lukken!
Om een lang verhaal kort te maken: hij heeft van mij een micro-krediet gekregen om een eigen huis mee te bouwen. We beslisten samen om er een win-win-situatie van te maken. Hij bouwt het huis samen met een aannemer en ervaren bouwvakkers en bouwt er 4 verhuurkamers aan voor het 'doorgangshuis'. Na tientallen tekeningen en evenveel metingen en uitpalingen ter plaatse, slaagden we erin om een efficiënte ruimteverdeling te maken die kansen bood. Het huis van de hoop of Kay Desperans in het Creools, was van idee naar plan geëvolueerd.
We bouwen nu samen een kangoeroewoning, met een klein eigen huisje voor hem en daar tegenaan vier studio's. De kamers van het doorgangshuis zijn net zo ruim als Willy zijn hele lemen huisje dat hij momenteel nog huurt (!), maar worden dan wel gebouwd in gewapend beton, voorzien van vensters, een deur die uitkomt in een grote gang, een badkamer met douche, WC en lavabo voor gemeenschappelijk gebruik en een zitkamer annex galerij waar de jongeren samen kunnen eten en leven. Buiten - zoals gebruikelijk in Haïti - wordt een overdekte keuken voorzien waar op houtskool en op gas gekookt kan worden. aan de andere kant van dit verhuurgedeelte komt een kleine woning voor Willy. Het was ten slotte zijn bouwgrond! Hij krijgt ook een eigen woonkamer, een keuken in huis met gasfornuis, een eigen badkamer, twee kleine slaapkamertjes en een mini-berging. Je kan het het beste vergelijken met een huisje in een bungalowpark: klein, maar net groot genoeg en van alle noodzakelijkheden voorzien.
Het hele project Kay Desperans wordt momenteel door mij gefinancierd, maar ik kan dat niet alleen. Ik ben voortdurend op zoek naar fondsen en sponsors die elk een klein steentje willen bijdragen. Het bedrag dat ik nog te kort kom is niet onoverkomelijk, maar mocht je ons willen steunen dan hoor ik het graag van je.
In augustus zijn we met de bouw begonnen. Er zijn een tiental 'bouwvakkers' die met de hand de fundering uitgegraven hebben, beton maken op de grond met emmer en schop, die de betonijzers plooien en vastmaken, de bekistingen zelf timmeren etc. Zij krijgen per werkdag één of twee degelijke maaltijden en drank... en dat is hun dagloon. Armoede kan hard zijn, maar tegelijk ook kansen geven. Niemand moet werken, maar omdat Willy een graag gezien persoon is in het dorp willen ze dat voor hem wel doen. Deze werkmannen staan mee achter het idee van Kay Desperans. Het lijkt weinig voor ons, maar voor hen is het letterlijk 'werk hebben voor de kost'. Nu de fundering af is, is er een feestje gepland. Ook daarvoor hebben ze een budgetje van mij gekregen. De rum kan er die avond rijkelijk vloeien...
Binnenkort meer nieuws over de volgende stap... de bekisting van de steunpilaren en de muren.
Wil jij ook je (financiële) steentje bijdragen? Contacteer me dan even, dan kijken we samen wat jij concreet voor dit project kan betekenen.
